Woord voor de wereld

Met haar beverige hand had ze het in grote letters op de balken van haar schuurtje geschreven. ‘Deze zingen Gode lof’ en ‘alles wat adem heeft, love de Heere.’ Haar klanten konden er niet omheen. Het Evangelie zat bij de prijs van haar handgevoerde tamme valkparkieten in begrepen. Oma hield te veel van haar God om over Hem te kunnen zwijgen.

„Zo zeg, dat had ik nooit van jou verwacht!” Het zal je maar gezegd worden. Is het je nooit
overkomen? Mij wel. Ik kreeg het voor mijn kiezen toen ik iets deed wat niemand van mij had
verwacht, want… „jij bent toch een christen!?” Daar stond ik dan met mijn ‘goede gedrag’.
Bedremmeld keek ik naar mijn schoenen. Rode wangen kleurden m’n gezicht. De Engelsen hebben
daar een uitdrukking voor: ‘egg on your face’. En inderdaad, zo voelt het. Alsof er een warm ei, zo
van onder de veren van moeder kip, in je gezicht wordt gegooid – flats – waarna de glibberige
inhoud traag langs je wangen loopt. 

Op ieder stoeltje staat een prachtig geknutselde kroon klaar. De kleuters popelen bij de deur. Wanneer mogen ze naar binnen? Eindelijk mogen ze de kroon op hun hoofd zetten. Om straks samen bij de vlag voor de koning te zingen.

Samen verwonderen we ons over het koolzaad en fluitenkruid dat, als vanuit het niets, ineens opschiet. Het zonlicht dat door het ontluikende groene blad vriendelijk over het pad valt. Ons dagelijkse fietstochtje naar school verandert in een moment van aanbidding.

De woorden waren bijna sleets geworden. Uitgesleten door het veelvuldig gebruik. ‘Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft…’
Tot ze onlangs ineens een díepe kleur kregen.

Wat is er mooier dan een witte Kerst? Als een prachtig wit sneeuwlaagje ieder takje en overgebleven blaadje aan de bomen bedekt. En de anders groene bermen veranderd zijn in een smetteloos wit tapijt. Witte Kerst, een kloppend plaatje.

In de aanloop naar de lente zijn er een aantal prachtige dagen met weliswaar lage temperaturen, maar volop met zon overgoten en prachtige strakblauwe wolkeloze luchten. Terwijl ik op mijn werkkamer van de lucht en het prachtige uitzicht geniet, moet ik denk aan het onder ouderen bekende zondagschoolversje ‘Hoger dan de blauwe luchten’.

Het leven gaat niet over rozen bij hem. En dat is dan zachtjes uitgedrukt. De langdurige zorg voor zijn zieke vrouw, begint hem te nekken. Haar veeleisende gedrag. Het wordt hem teveel. ‘Waaraan heb ik dit verdiend?’, vraagt hij zich hardop af. 

Door het vele gebruik is het prentenboek beduimeld. Heel wat keertjes heb ik met de kinderen meegesmuld van kleine Hazeltje die wil laten weten hoeveel hij van grote Haas houdt. Maar altijd weer wint Haas’ liefde het.

Tijd voor een gedachtenexperiment: je loopt de keuken in en ziet je moeder gehurkt op de grond zitten. Ze is aan het boenen. Naast haar staat een emmer, in de wasbak staat een andere. Druppels vallen regelmatig uit de kraan en vullen die emmer beetje bij beetje. Je vraagt je af hoelang moeder al met schrobben bezig is. Om dat vast te stellen, kun je een paar dingen doen:

De gefaseerde ruil van 33 door Hamas gegijzelde Israëlische burgers tegen 1900 Palestijnse gevangenen kan niemand zijn ontgaan. De beelden raken je tot in je ziel. De heerlijke hereniging.

Misschien heb je het ook wel gedaan op de eerste zondag van januari. De YouVersion Bijbelapp gedownload op je telefoon. Dan ben je niet de enige. Maar liefst 789.000 mensen installeerden de app deze dag. Een record.