Woord voor de wereld

Een merel fluit. De wind fluistert door het ontluikende blad aan de bomen. Het zonlicht valt in een baan over de vele witte kruisen. Ik huiver en word stil. De jongsten pakken ieder aan een kant mijn hand.

‘Mevrouw, mevrouw’. Smekend kijkt hij me aan. Ik schat hem ongeveer tien jaar. Zijn opgezwollen buik, springt meteen in het oog. Zijn ooit zwartglanzende haar is dof geworden. Wat moet deze jongen een honger hebben. En dan heeft hij ook nog de zorg voor zijn broertje.

Dat onze dochter voor Nederlands een betoog moet houden, is niemand in ons gezin ontgaan. Wat een stress. Waarover moet ze het doen? Enthousiast reiken haar broers ideeën aan. Van suikertaks tot het afschaffen van de kartonnen rietjes. En niet te vergeten het huidige belastingstelsel, waardoor éénverdieners onevenredig zwaar belast worden.

Ze zijn er helemaal klaar voor. De scouts van Waddinxveen. Met hun gele hesje aan en vuilprikker in de hand, popelen ze om hun dorp afvalvrij te maken. Het is de landelijke opschoondag.

‘De Heere is waarlijk opgestaan!’ Zo begroetten de eerste christenen elkaar op Paasmorgen. In de Russisch-orthodoxe kerken in Oost-Europa gebeurt dat nog steeds. In die groet klinkt een blijde uitroep door: Jezus is Overwinnaar van de dood! Alle reden om blij te zijn. Ook nu nog, in 2024.

Toen hij merkte dat de dominee voor zijn vragen wegdraaide, knapte er iets bij de kinder- en  jeugdpsychiater Menno Oosterhoff. ‘Dit geloof is té dom voor mij’, schrijft hij bijna zestig jaar later. Hij onttrekt zich aan de leer van de kerk. ‘Een proces wat levenslang duurt.’

Grote lol hebben ze met elkaar. De drie jongste kids. Ze spelen ‘de omgekeerde wereld’. ‘Ja’, is ‘nee’. En ‘nee’ is ‘ja’. Na een tijdje ben je helemaal de kluts kwijt. Als ze ook de namen door elkaar husselen, luisteren, praten wordt en de opdracht om te stoppen, alleen een signaal om vooral door te gaan.

Intens. Dat woord vertolkt het best hoe ons zoontje in het leven staat. Hij is intens in zijn verontwaardiging. Maar even intens in verwondering of nieuwsgierigheid. En nu, popelt hij van verlangen tot het zover is. Zijn partijtje. Hij telt de nachtjes.

Over een paar weken is het Goede Vrijdag en Pasen. Die dagen herinneren aan Jezus’ sterven en opstanding. Er gebeurden toen bijzondere dingen, bijvoorbeeld toen Jezus aan het kruis hing. Rond het middaguur werd het plotseling donker. Drie uur lang (Mattheüs 27:45)! Ook waren er aardbevingen. De Bijbel beschrijft die wonderlijke gebeurtenissen in drie evangeliën. Nu zou je kunnen denken dat dit onbetrouwbaar is, omdat de evangelisten allemaal gelovigen waren, en dus bevooroordeeld. Maar wist je dat er ook bronnen zijn buiten de Bijbel die naar de duisternis verwijzen? Zelfs tot in China toe? 

Heilige huisjes? Sinds we pubers in huis hebben, zijn er niet zoveel meer. Onze zoon prikkelt graag. En het wordt helemaal leuk als er toegehapt wordt. Stevig verdedigt hij het principe van ‘survival of the fittest’. Dat zie je toch overal?

Rood-roze hartjes. In deze eerste weken van februari kun je er niet omheen. De dag van de liefde dient zich aan. Valentijnsdag. Ik heb er niet zoveel mee. Toch, gek genoeg, kan het zomaar zijn dat je een reminder nodig hebt. Zelfs voor de liefde. Of moet ik zeggen: juist voor de liefde?

Zwevende koffie is een wonder. Tenminste, hier op aarde. In de ruimte is zo’n zwevende zwarte bel de normaalste zaak van de wereld. Dat koffie langdurig zweeft is dus – als feit – niet bepalend of iets een wonder is of niet. Meer zaken spelen een rol.