Woord voor de wereld

Ze zijn er helemaal klaar voor. De scouts van Waddinxveen. Met hun gele hesje aan en vuilprikker in de hand, popelen ze om hun dorp afvalvrij te maken. Het is de landelijke opschoondag.

‘De Heere is waarlijk opgestaan!’ Zo begroetten de eerste christenen elkaar op Paasmorgen. In de Russisch-orthodoxe kerken in Oost-Europa gebeurt dat nog steeds. In die groet klinkt een blijde uitroep door: Jezus is Overwinnaar van de dood! Alle reden om blij te zijn. Ook nu nog, in 2024.

Toen hij merkte dat de dominee voor zijn vragen wegdraaide, knapte er iets bij de kinder- en  jeugdpsychiater Menno Oosterhoff. ‘Dit geloof is té dom voor mij’, schrijft hij bijna zestig jaar later. Hij onttrekt zich aan de leer van de kerk. ‘Een proces wat levenslang duurt.’

Grote lol hebben ze met elkaar. De drie jongste kids. Ze spelen ‘de omgekeerde wereld’. ‘Ja’, is ‘nee’. En ‘nee’ is ‘ja’. Na een tijdje ben je helemaal de kluts kwijt. Als ze ook de namen door elkaar husselen, luisteren, praten wordt en de opdracht om te stoppen, alleen een signaal om vooral door te gaan.

Intens. Dat woord vertolkt het best hoe ons zoontje in het leven staat. Hij is intens in zijn verontwaardiging. Maar even intens in verwondering of nieuwsgierigheid. En nu, popelt hij van verlangen tot het zover is. Zijn partijtje. Hij telt de nachtjes.

Over een paar weken is het Goede Vrijdag en Pasen. Die dagen herinneren aan Jezus’ sterven en opstanding. Er gebeurden toen bijzondere dingen, bijvoorbeeld toen Jezus aan het kruis hing. Rond het middaguur werd het plotseling donker. Drie uur lang (Mattheüs 27:45)! Ook waren er aardbevingen. De Bijbel beschrijft die wonderlijke gebeurtenissen in drie evangeliën. Nu zou je kunnen denken dat dit onbetrouwbaar is, omdat de evangelisten allemaal gelovigen waren, en dus bevooroordeeld. Maar wist je dat er ook bronnen zijn buiten de Bijbel die naar de duisternis verwijzen? Zelfs tot in China toe? 

Heilige huisjes? Sinds we pubers in huis hebben, zijn er niet zoveel meer. Onze zoon prikkelt graag. En het wordt helemaal leuk als er toegehapt wordt. Stevig verdedigt hij het principe van ‘survival of the fittest’. Dat zie je toch overal?

Rood-roze hartjes. In deze eerste weken van februari kun je er niet omheen. De dag van de liefde dient zich aan. Valentijnsdag. Ik heb er niet zoveel mee. Toch, gek genoeg, kan het zomaar zijn dat je een reminder nodig hebt. Zelfs voor de liefde. Of moet ik zeggen: juist voor de liefde?

Zwevende koffie is een wonder. Tenminste, hier op aarde. In de ruimte is zo’n zwevende zwarte bel de normaalste zaak van de wereld. Dat koffie langdurig zweeft is dus – als feit – niet bepalend of iets een wonder is of niet. Meer zaken spelen een rol. 

‘Moed verloren, al verloren.’ Tja… maar hoe houd je de moed erin? Wat kan er veel zijn dat je moed weg wil vreten. Zeker bij het ouder worden. Als je moet inleveren. Stapje voor stapje. En soms dramatisch rigoureus.

Met een stevig stuk stoepkrijt in hun knuist, rennen ze van de ene pijl naar de andere. Op zoek naar de schat. Elke nieuwe pijl wordt met groot enthousiasme begroet. Zelfs zonder de schat, zijn ze al helemaal tevreden. Een kinderhand is gauw gevuld. Heerlijk!

Onze kleine kunstenaar is razend enthousiast als hij ontdekt hoe hij in perspectief kan tekenen. Met behulp van de horizonlijn en een stip daarop tovert hij al gauw een prachtig landschap tevoorschijn. In zijn eindeloze honger naar meer, leg ik hem uit dat je ook kunt wisselen van perspectief.