Mijn keukenschort

De deurbel gaat. Snel ruk ik mijn keukenschort af. Tiptop verschijn ik in de deuropening. Schaamte voor mijn positie als ‘slechts’ huisvrouw speelt mij parten. ‘Wil God dat ik Hem zó dien?’

Ik vraag het me af als ik met een trillend hondje van een zieke buurvrouw aan de lijn, me buk om de poep in het zakje te deponeren. Of als ik voor de zoveelste keer de vieze zweetsokken van onze kinderen sorteer voor de lichte en donkere was. Als ik heel eerlijk ben, wil ik een eervollere positie. Ik vind het lastig om zulk nederig werk te moeten doen.   

 

Ereteken

Toch is die schaamte niet terecht. Ergens zou mijn schort mijn ereteken moeten zijn. Want in het Koninkrijk van God zijn de dingen zo anders dan in de wereld om ons heen. ‘Wil je een ereplekje in Mijn Koninkrijk?’, zegt Jezus ‘wees dan de minste. En dien de ander.’ Markus 10: 44 ‘Want’, legt Jezus uit, ‘ook de Zoon des mensen is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen. En Zijn ziel te geven tot een losprijs voor velen.’ Markus 10: 45

 

Wat Jezus hier zegt, past bijna niet in ons hoofd. Wil God óns dienen? Doet God,  in de komst van Jezus op aarde, als het ware Zijn schort voor om ons van al het goede te voorzien? Ja. Werkelijk. Dit is hoe God Zich in de Bijbel laat kennen. Lees maar eens in Filippenzen 2: 3-8.

 

Slavendienst

Kort, voordat Jezus aan het kruis Zijn leven gaat geven, maakt Hij het Zijn leerlingen nog eens duidelijk. Op een manier die ze nooit meer vergeten zijn. De twaalf discipelen van Jezus liggen aan de maaltijd. Echter, met ongewassen voeten. Een huisbediende om de voeten te wassen, zoals in die tijd gebruikelijk was, is er niet. En niemand voelt zich geroepen dit vuile klusje op te knappen. En daarom liggen ze met hun stoffige voeten aan de tafel.

 

Dan staat Jezus op. Zijn mantel trekt Hij uit. Hij pakt een grote linnen doek en bindt die als een schort om Zijn middel. Dan vult hij een schaal met water. Met de ogen van de twaalf op Zich gericht, bukt Hij Zich bij de eerste discipel neer. Liefdevol neemt Hij de voeten in Zijn handen. Hij giet het verfrissende water over de vermoeide voeten, wast ze en droogt ze met de doek af. Johannes 13: 1 - 17

 

Petrus, de haantje-de-voorste van de twaalf, vindt dit ál te bar. Dit is zo ongepast. Een meester die de voeten van zijn leerlingen wast? Dat kan niet. Maar Jezus legt uit dat dit vanaf nu de wet in Zijn Koninkrijk is. ‘Als Ik dan, de Heere en de Meester, uw voeten gewassen heb, moet ook u elkaars voeten wassen.’ Johannes 13: 14

 

Dienstbetoon

Ik schaam me. Opnieuw. Niet voor mijn schort. Wel, voor mijn eerzuchtige hart en verlangens.

 

Hoe anders is Jezus. Voor Jezus was geen klus te min. Nooit trok Hij Zijn schort uit. Hij, de Zoon van God, om Wie en door Wie alle dingen zijn, schaamt Zich er niet voor mens te worden als wij. En ons Zijn broeders te noemen. Hebreeën 2: 10 en 11 Zijn enige motief is ‘dienende liefde’. Zélfs voor een trots mens zoals ik, wilde Hij gehangen worden aan een kruis. ‘Ja, om Zijn ziel te geven, tot een losprijs voor velen.’ Markus 10: 45 Ik kan het haast niet bevatten.

Beluister het lied ‘Hij kwam bij ons heel gewoon’;

de dienende liefde van Jezus Christus tot in de dood

 

Geschreven door: Jannette Harskamp-Vermeer

Reacties welkom op: evangeliewoord@outlook.com