Macrowonder op microschaal

Wil je weten of God bestaat? Een van de manieren om daarachter te komen, is door naar de natuur te kijken. De wetenschap ontdekt steeds meer. Sommige studies laten hele mooie dingen zien waardoor je eigenlijk maar tot één conclusie kunt komen: hoe bijzonder is dit gemaakt! Kijk maar eens mee naar de motor van een bacteriestaart.

Sommige bacteriën bewegen zich voort met een zweephaar. Dat is niet zomaar een haar. Als je hem van dichtbij bekijkt met een microscoop, dan zul je zien dat het om een soort buitenboordmotor gaat. Die wordt aangedreven met een stroom waterstofmoleculen. Dit buitenboordmotortje kan iets heel bijzonders. Delen van de rotor –waarmee het staartje draait– worden vervangen terwijl hij draait. Dat gebeurt met een snelheid van maar liefst duizenden omwentelingen per minuut. Het motortje, dat uit tientallen onderdeeltjes bestaat, is ongelooflijk klein. Hij is maar 45-miljoenste van een millimeter dik, voor het blote oog onzichtbaar. Maar daarmee kunnen bacteriën zich wel met een omgerekende snelheid van 1000 km/uur voortbewegen!

Toen wetenschappers voor het eerst naar de bacteriemotor keken was het voor hen alsof die door mensen was ontworpen. Het motortje werkt op een soort batterij en heeft onderdelen die lijken op de onderdelen van normale motors: een niet-bewegend deel (stator), een draaiend deel (rotor), een aandrijfas, een propeller. De zweephaartjes kunnen hierdoor even hard linksom en rechtsom draaien, in een kwartslag stoppen en met dezelfde snelheid weer de andere kant op gaan. Ook draaien ze bijna zonder verlies. De energie die erin is gestopt wordt voor bijna honderd procent gebruikt. Heel duurzaam dus. Dat is iets waar motorontwerpers tegenwoordig alleen maar van kunnen dromen.

En er is meer: studies laten zien dat de zweepstaart op de omgeving reageert. Vergeleken met een normale buitenboordmotor zou dat betekenen dat die ook nog eens moet reageren op de temperatuur en de samenstelling van het water. Technisch gezien is het mogelijk om zo’n buitenboordmotor na te maken, maar daarvoor is wel een heel intelligente ontwerper nodig. Biochemicus Michael Behe wijst daar ook op in zijn boek Darwin’s Black Box. Hij onderstreept dat zo’n bacteriemotor een ‘onherleidbaar complexe structuur’ is. Dat betekent dat alle onderdelen tegelijk aanwezig moeten zijn om de motor te kunnen laten werken. Een beetje zoals een muizenval; als één onderdeel mist, doet ie het niet.

Dat houdt in dat de motor niet geleidelijk (in stapjes) op een evolutionaire manier kan zijn ontstaan, want dan werkt hij niet. Zo’n kapotte motor levert geen voordeel op voor de bacterie; eerder een nadeel, want je zult er maar mee rond moeten zeulen… Zo’n kapotte motor zal daarom ook niet aan het nageslacht worden doorgegeven. Dat betekent dat een evolutionist moet geloven dat zo’n complete, ingewikkelde motor er in één keer is gekomen. Plotseling had een bepaalde bacterie dus zo’n prachtig werkende zweepstaart. Maar als je dat gelooft, kun je net zo goed in een wonder geloven. Het wonder dat een Intelligente Ontwerper, God, de bacteriemotor bedacht, maakte, en daarvan zei dat het zeer goed was. Dat dit gebeurd is, kun je lezen in de eerste hoofdstukken van het Bijbelboek Genesis.

‘Want Gods onzienlijke dingen worden, sinds de schepping van de wereld, uit de schepsels verstaan en doorzien, beide Zijn eeuwige kracht en Goddelijkheid, zodat de mensen niet te verontschuldigen zouden zijn.’ (Romeinen 1:20)

Het evangelie van Johannes benadrukt hoe belangrijk het is om te lezen over Jezus. Hij is de Zoon van God Die ons precies heeft verteld wie God is: ‘Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeboren Zoon, Die in de schoot van de Vader is, Die heeft Hem ons verklaard.’ (Johannes 1:18)

Wilt u hierover doorpraten en/of elke week een verhaal als deze ontvangen, stuur dan een mail naar evangeliewoord@outlook.com