Het kruis

De kern van het christelijk geloof is toch wel het kruis van Christus. Van kinds af aan ben ik ermee bekend. Toch, eerlijk-is-eerlijk, begrijp ik het wel dat de Joden zich aan het kruis ergeren. En Grieken, het klinkklare onzin vinden (1 Korinthe 1:23). Ergens stootte ook ik me er aan.

Jezus’ discipelen begrepen het ook niet. Waarom zou hun Meester aan een kruis moeten sterven? Toen Hij daar, vóórjn dood, met hen over sprak, nam Petrus Hem dan ook meteen apart. In ferme taal maakte hij Jezus duidelijk dat dit de bedoeling niet kon zijn (Mattheüs 16:22). De kruisdood is een zeer vernederende dood. Het is ook een tergend langzame en martelende manier om te sterven. Waarom moest Jezus zó sterven? En waarom wilde Hij dit ook?

 Plaatsvervangend

Na Zijn opstanding heeft Jezus het uitgelegd vanuit de wetten van Mozes en ook door wat van Hem was geprofeteerd. Vooral de profeet Jesaja werpt helder licht op Jezus’ lijden. Hij legt uit dat Jezus om ónze overtredingen is verwond. Dat Hij om ónze ongerechtigheden is verbrijzeld; dat de straf, die ons de vrede aanbrengt, op Hém zou zijn en er door Jezus’ striemen voor ons genezing mogelijk is (Jesaja 53). Jezus’ dood is plaatsvervangend. Om u en mij met God te verzoenen, stierf Hij die wrede dood.

 Ergernis

Misschien is het juist dát wat ik lange tijd toch ergens niet begreep én niet wilde aanvaarden. Dat ík, braaf meisje wat niet uit de band sprong, een Verlosser nodig had. Dat al mijn inspanningen, toewijding en vroomheid niet voldoende zijn voor God. Dat ik me moest láten redden.

 Tot ik in de Bijbel las dat, als ik door mijn eigen werken bij God wilde komen, ik honderd procent perfect moest zijn. Eén overtreding stelt je schuldig aan de hele wet (Jakobus 2). En helaas, steeds meer ontdek ik hoe de buitenkant er misschien goed uit kan zien, maar wat huist er vanbinnen? Trots, ik-gerichtheid, jaloezie. Wat komt er naar buiten, als je op je teentjes getrapt wordt?

Bevrijdend

Te buigen onder deze waarheid kost je jezelf. Daarom begrijp ik de ergernis van de Jood wel en het schouderophalen van de Griek. Maar wat heerlijk, hoe bevrijdend, om het te verliezen van je trots. En je te láten zaligen. Om te gaan leven van genade. Ik kan niet meer anders dan met Paulus roemen in het kruis van onze Heere Jezus Christus (Galaten 6: 14).

Wij delen elke week een verhaal met een Bijbelse boodschap. Wilt u deze verhalen ook ontvangen? Stuur een mail naar evangeliewoord@outlook.com.

Op die heuvel daarginds, stond een ruwhouten kruis,
Het symbool van vervloeking en schuld.
Maar dat kruis is voor ons, toch het kostbaarst kleinood,
Daar Gods wet aan dat hout werd vervuld.

 ‘k Klem mij daarom aan Golgotha’s kruis,
Tot de Heer’ komt en met Hem het loon,
Als die grote dag aanbreekt en Hij ons dat kruis
Dan verwisselt voor d’ eeuwigheidskroon.