Grenzeloze passie

De woorden waren bijna sleets geworden. Uitgesleten door het veelvuldig gebruik. ‘Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft…’
Tot ze onlangs ineens een díepe kleur kregen.

Het gebeurde op Schiphol. Na maanden van voorbereiding is het moment van vertrek aangebroken voor de zendelinge. God heeft haar uitgezonden naar een land ver hier vandaan om daar het goede nieuws over Jezus bekend te maken. Ze heeft er naar uitgezien om te mogen gaan. Maar dit vindt ze ook pittig. Om afscheid te nemen van haar lieve vader. Een man, op leeftijd gekomen en weduwnaar. Ze hebben elkaar hartelijk lief. Ik sta erbij als ze elkaar om de hals vallen voor een laatste knuffel.

Iets in de anders zo rustige en gelijkmatige man breekt. Tranen biggelen over zijn wangen. Ze kunnen elkaar haast niet loslaten, die twee. Zo lang het kan, volgen de ogen van de vader zijn dochter. Dan draait hij zich om en huilt.

Dagboek

Het was zendeling Hudson Taylor, die in zijn dagboek terugblikt op zo’n moment van afscheid nemen. In zijn geval was dat het afscheid van zijn lieve moeder bij zijn vertrek naar China. Hij schrijft: ‘Nooit zal ik die dag vergeten toen wij de havenhoofden passeerden en de scheiding werkelijk begon: nooit zal ik de kreet van smart vergeten, die opsteeg uit dat moederhart. Het sneed als een mes door mij heen. Nog nooit had ik zo ten volle begrepen wat dat betekende: ‘Alzo lief heeft God de wereld gehad’ en ik ben er heel zeker van, dat mijn lieve moeder op dat ogenblik meer geleerd heeft van Gods liefde voor de verloren wereld, dan in heel haar vroegere leven.’[1]

Ik herken zijn woorden. Wat krijgen de woorden dat God Zijn Zoon uitgezónden heeft ineens kleur en betekenis. God zéndt Zijn Zoon. Hij laat hem niet slechts tegen wil en dank gaan. O nee. Heel bewust kiest Hij ervoor Zijn Zoon naar de aarde te zenden. ‘Zijn enige. Die Hij liefhad’, schrijft Markus er veelzeggend bij. Markus 12: 6 Waarom?

Ontgiften

Uit grenzeloze passie met een verloren wereld. Om mensen te redden uit de klauwen van satan, zond God Zijn Zoon. Met een missie waar wij allemaal voor zouden terugschrikken. God zond Zijn Zoon om ‘verhoogd’ te worden. Johannes 12 Jezus Zelf legt het uit. Eeuwen geleden moest er een koperen slang op een hoge stang gespietst worden. Tot lijfbehoud van elke Jood die gebeten was in de woestijn door een giftige slang. Zien op de verhoogde slang bracht wonderlijke redding. Numeri 21: 9 Zo wil God nu Jezus, Zijn lieve Zoon, Zijn Enige, laten nagelen aan een Romeins kruis. Hij laat Hem daar hangen, hoog op de heuvel Golgotha, om het gif van satan onschadelijk te maken, voor ieder die in Jezus gelooft. Johannes 3: 14 en 15

Onbevattelijke liefde!

‘Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar het eeuwige leven hebbe.’ Johannes 3: 16

Zó lief had God de Vader ons,
dat Hij Zijn eigen Zoon zond.
Tot heil van ons gebroken hart
Omdat Hij ons zo kostbaar vond
Hoe diep en schrijnend was Gods pijn
Toen Hij Zijn Zoon zo lijden zag
Toch is het Jezus’ bloed dat ons
Weer dicht in Zijn nabijheid bracht.

Geschreven door: Jannette Harskamp-Vermeer
Reacties altijd welkom op: evangeliewoord@outlook.com

[1] De man die God geloofde; levensbeschrijving van Hudson Taylor. Marshall Broomhall. Pagina 52