Geen veroordeling 

‘Mevrouw, ze vinden me een flirt. Ik heb de één na de ander.’ Ineens komt het er uit, tijdens een mentorgesprek. De pijn van de veroordeling door anderen. Het lukt dit negentienjarige meisje niet meer om nog anders naar zichzelf kijken. In haar hoofd is ze ‘een slet’ en daar gedraagt ze zich nu naar. 

‘Weet je’, zeg ik tegen haar, ‘ik ken iemand die jou helemaal zal begrijpen. Ook een vrouw. Ze is vreemd gegaan. En iedereen wijst haar met de vinger na. Ze kijken op haar neer en veroordelen haar. Vooral ‘kerkelijke’ mensen.’ Verrast kijkt ze me aan.

Samen slaan we de Bijbel open bij Johannes 8. En we lezen over een vrouw ‘in overspel gegrepen’. Hooghartige kerkelijke leiders nemen haar mee en brengen haar bij Jezus. Ze vertellen Jezus dat deze vrouw volgens de wet van Mozes gestenigd moet worden. En willen Jezus’ mening.

Stenen gooien

Jezus’ reactie is heel opmerkelijk. Hij zegt in eerste instantie helemaal niets. Hij bukt Zich alleen maar. En schrijft met Zijn vinger in het stof op de grond. Uiteindelijk komt Hij overeind. ‘Goed’, zegt Hij, ‘wie van jullie zonder zonde is, mag de eerste steen gooien.’ Opnieuw hurkt Hij neer. En schrijft met Zijn vinger in de aarde.

Trillend staat de vrouw in het midden. Haar lichaam strak van de spanning. Nu zal het oordeel voltrokken worden. Die godsdienstige Joden zijn niet zo slecht als zij. Zij zijn keurig gehuwd. Zij worden niet geprikkeld door het zien van een andere vrouw. Zij zullen nooit een dubbelzinnige opmerking maken, toch? Dat hoort niet.

Maar wat gebeurt er? Geen steen gaat door de lucht. De vrouw durft niet op te kijken. Beschaamd staat ze daar. Ze hoort dat het heel stil wordt om haar heen. Voetstappen verwijderen zich. Dan klinkt Jezus’ zachte stem haar tegemoet. Hartelijk vragend: ‘Waar zijn je beschuldigers? Heeft niemand jou veroordeeld?’ Stamelend komt het er uit. ‘Niemand, Heere.’

 Ik veroordeel je niet

Groter wordt haar verbazing als ze Jezus’ woorden hoort. ‘Dan veroordeel ik jou ook niet. Ga maar naar huis. En zondig niet meer.’

 Ademloos heeft mijn studente de geschiedenis mee gelezen in de Bijbel. Een heilige stilte valt in het gesprekskamertje van de school. Voor het eerst durft ze me aan te kijken: ‘Dank u wel voor dit gesprek.’ Dan huilt ze.

Jezus zegt in Johannes 12: 47
‘Ik ben niet gekomen opdat Ik de wereld oordele, maar opdat ik de wereld zaligmake.’

 En in Johannes 3: 17 en 18 staat

‘Want God heeft Zijn Zoon niet gezonden in de wereld opdat Hij de wereld veroordelen zou, maar opdat de wereld door Hem zou behouden worden.

Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is alreeds veroordeeld, omdat Hij niet heeft geloofd in de Naam van de Enigggeboren Zoon van God.’

 Reacties en vragen welkom bij evangeliewoord@outlook.com