Eeuwig ons thuis

Door de open ramen van het kleine kerkje waaien flarden muziek naar buiten. Gedragen zang. Een jonge heldere kinderstem samen met krachtige en ook oude stemmen.  Muzikaal misschien wat ondermaats. Toch raakt het me. Zijn het de woorden van het lied?

‘Heere, Gij zijt ons geweest een Toevlucht van geslacht tot geslacht.’ Thuisgekomen kan ik het niet nalaten om even te googelen op de woorden die zijn blijven haken in mijn herinnering. ‘Toevlucht’, tik ik in.

Ik vind het lied en luister het nog eens rustig na. ‘Gij zijt, o Heer’, van d’ allervroegste jaren, voor ons geweest een Toevlucht in gevaren.’ Het blijken woorden uit één van de oudste Psalmen uit de Bijbel. Ze komen uit Psalm 90. Eeuwen geleden gebeden door Mozes, de man Gods. Psalm 90:1 Monumentale woorden.

Toevlucht in gevaar

Een Toevlucht in geváren. Zouden ze daarom zijn blijven haken, die woorden? Omdat ik me zo omringd kan voelen door gevaar. Ik proef de polarisatie. Ervaar de verruwing. Is Nederland nog wel een veilige plek? En waar op deze aarde is het werkelijk veilig? Soms weet ik het niet meer. Teveel beelden van leed staan op m’n netvlies. Is er middenin het gevaar toch veiligheid, bij God?

God, ons Thuis

Mijmerend op deze woorden, scroll ik nog even door. Ik hap even naar adem als ik ineens de Engelse vertaling van deze tekst op het spoor kom. ‘Lord, Thou hast been our dwelling place in all generations.’ Heere, U bent ons thuis geweest! Van generatie op generatie. God is niet slechts een plek om naar toe te vluchten in gevaar. Hij is zoveel meer. Hij wil de plaats zijn waar ons onrustige hart tot rust komt. Bij Hem komen we vandaan en horen we thuis. Daarom zijn we altijd welkom. Zelfs al hebben we het nog zozeer verbruit. Lukas 15

Heimwee

De klanken van het oude kerklied. Ze raakten me. Nu weet ik het. Ze roepen een gevoel van heimwee in mij wakker. Heimwee naar dat thuis, dat zoveel generaties voor mij vonden in God, in een wankele wereld. En ik begrijp, ook voor mij is er dat Thuis.

O God, die droeg ons voorgeslacht
in nacht en stormgebruis,
bewijs ook ons Uw trouw en macht
wees eeuwig ons tehuis.

 Gij zijt, van vóór Gij zee en aard',
hebt door Uw woord bereid,
altijd dezelfde, die Gij waart,
de God der eeuwigheid.

 En duizend jaar gaan als de dag
van gist'ren voor U heen,
een schaduw, een gedachte vaag,
een nachtwaak, die verdween. 

O God, die droeg ons voorgeslacht
in tegenspoed en kruis,
wees ons een Gids in storm en nacht
en eeuwig ons Tehuis.