De camino

Even kijken of het kerkje open is. Voorzichtig duwt ze de klink naar beneden. Ja, de zware deur geeft mee. Nieuwsgierig stapt ze het kleine voorportaal binnen. Verrast blijft ze staan. Er wordt gezongen.

Beluister hier het verhaal

Ineens realiseert ze zich dat het zondag is. Vreemd is dat. Nu ze al wekenlang, dag in dag uit, haar weg vervolgt richting Santiago de Compostela, raakt ze haar oriëntatie op de dagen wat kwijt. Ze moet er een beetje om grinniken. Het moet niet gekker worden. Nog even, dan is ze een echte pelgrim. Nu is ze zowaar ook nog in een heuse kerkdienst beland. Protestants. Stond er op het bordje bij de kerk.

Heel zachtjes betreedt ze de kerkzaal. Het is een sobere ruimte. Ze bespeurt geen beelden. Nergens ontdekt ze een altaar. En toch hangt er een gewijde sfeer. Het zonlicht komt door de ramen naar binnen. Het maakt een baan van miljoenen stofjes. Een klein jongetje knijpt zijn ogen ervoor dicht. Bij een oud omaatje biggelt een traan over haar gerimpelde wangen. Het lied heeft zeker een snaar in haar ziel geraakt.

Ga heen in vrede

‘Ga heen in vrede en draagt met u de zegen van de Heere’, hoort ze ineens de pastoor zeggen. Of, ja heet dat eigenlijk wel zo in een protestantse kerk? De mensen gaan staan. Deemoedig buigen ze het hoofd. Ze vouwen hun handen en sluiten hun ogen. Dan spreidt de voorganger zijn handen zegenend over de mensen uit. De wijde mouwen van zijn toga laten een keurig wit overhemd zien met glimmende manchetknopen.

Warm en vriendelijk klinkt zijn stem als hij zegt: ‘De HEERE zegene u en Hij behoede u. De HEERE doe Zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig. De HEERE verheffe Zijn aangezicht over u en geve u vrede. Amen.’ Numeri 6: 24 - 26

Als vanzelf sluit ook Fenna haar ogen. En buigt haar hoofd. De spreuk die uitgesproken wordt over haar hoofd, lijkt regelrecht zijn weg te vinden naar haar hart. Het raakt haar. Vooral dat kleine zinnetje ‘doe Zijn aangezicht over u lichten’. Ergens zijn het geheimzinnige woorden. Wat betekenen ze?

Mijn oog op u

Heeft het te maken met die andere woorden, die nu heel de weg al met haar mee gaan? De woorden die ze meekreeg toen ze haar startstempel haalde in de Jacobskapel in Haarlem. Ze kan ze inmiddels dromen. Het zijn woorden uit een Psalm die in de Bijbel staat. Ze heeft ze uit het hoofd geleerd. Waarom weet ze eigenlijk zelf niet. Ze is helemaal niet gelovig. Niet christelijk opgevoed ook. Maar ze kan de woorden niet loslaten. ‘Ik zal u leren en u onderwijzen van de weg die gij gaan zult. Ik zal raad geven. Mijn oog zal op u zijn.’ Psalm 32: 8 De man die haar deze woorden gaf, zei dat hij elke pelgrim een tekst uit de Bijbel meegeeft ter inspiratie. Hij kiest de woorden biddend, zei hij. Laat zich daarbij leiden door God. Voor haar had hij deze woorden.

Pelgrimstocht

Soms zou je bijna denken dat er echt een God is die haar kent. Want, waarom kreeg precies zij uit de hele Bijbel déze woorden mee? Was dit niet de hele reden dat ze aan haar pelgrimstocht is begonnen? Ze wilde tijd nemen om de dingen op een rijtje te krijgen. Om onder ogen te zien wat ze altijd heeft willen verdoezelen. De pijn van het ‘niet gezien zijn’.

De man door wie ze verwekt is, haar vader dus, nam niet eens de moeite om haar zelfs ook maar één keer te zien. Hij wilde haar niet. Had abortus voorgesteld. Maar toen haar moeder dat weigerde, heeft hij haar de bons gegeven. Pff. Dat is dan je start. Het kan haar soms zo boos maken. Woedend eigenlijk.

En haar moeder, die haar wel wilde, die voor haar koos, zocht in haar wat ze zelf niet had. Altijd pronkte ze met haar dochter. Overal moest Fenna ‘shinen’, om haar moeder een goed gevoel te geven. Wat haar moeder nooit gelukt was, moest zij presteren. Hoge cijfers op school. Een goede opleiding. En een perfect uiterlijk.

De last werd haar te zwaar. Ze voelde dat ze het niet langer volhield om er zó voor haar moeder te zijn. Ze wist ook niet of ze dit haar hele leven nog wilde. En daarom was ze op reis gegaan. Liep ze de Camino. Diep in haar ziel hunkert ze naar iemand die haar ziet. Gewoon om wie ze is. Omdat ze waarde in zichzelf heeft.

Gezien

‘Mijn oog zal op u zijn’. Daar begon het mee. Haar tocht. Er zijn dagen dat het ritmisch door haar hoofd bonkt: ‘Mijn oog zal op u zijn.’ ‘Mijn oog zal op u zijn’. En nu komen daar nieuwe woorden bij. ‘De Heere doe Zijn aangezicht over u lichten. Hij zij u genadig. Geve u vrede.’ Is er dan toch Iemand die haar ziet? Iemand die om haar geeft? Iemand die haar genadig wil zijn?

Als ze met de andere kerkgangers naar buiten schuifelt, kan ze het niet laten om een Bijbeltje mee te nemen. Ze liggen er. Juist voor pelgrims zoals zij. Om een gids te zijn op het levenspad.

De deuren van het kleine protestantse kerkje aan de Dorpstraat staan zaterdag 14 september tijdens Open Monumentendag ook laagdrempelig voor jou open. Wil je het interieur van het kerkje eens zien, doorpraten n.a.v. het verhaal, of gewoon de sfeer proeven, weet je welkom!

Natuurlijk kun je ook een traditionele eredienst bijwonen. De diensten in zowel de Dorpstraat als de Elimgemeente te Waddinxveen beginnen om 9.30 ’s ochtends en 16.30 uur ’s middags. Voor meer informatie verwijzen we je naar de website tinyurl.com/evangeliewoord.

Is de drempel van de kerk voor jou te hoog, een gratis Bijbel aanvragen kan altijd. Of meld je aan voor de Bijbelcursus. Deze cursus start in september en is bedoeld als een laagdrempelige kennismaking met de Bijbel.

Bedankt dat je luisterde naar dit luisterverhaal! De Heere zegene ook jou en doe Zijn aangezicht over je lichten en zij je genadig.